9.Sınıf Din Kültürü 1.Dönem 2.Yazılı Soruları Test Çöz 2023

İbadet her şeyden önce Allah (c.c.) emrettiği için yapılır. Bu konuda Yüce Allah şöyle buyurmuştur: “Ey insanlar! Sizi ve sizden öncekileri yaratan Rabbinize kulluk edin...” (Bakara suresi, 21. ayet.) Yalnızca Allah’a ibadet etmek, insanı diğer varlıkların ve kendi arzularının kölesi olmaktan korur. Allah’ı (c.c.) tanımak ve ona ibadet etmek insanı kula kulluktan kurtarır, gerçek anlamda özgür kılar.

İhlas sözlükte samimiyet, kalbî ve karşılıksız sevgi, saflık, gösterişsizlik gibi anlamlara gelir. Samimiyet, içten olmak demektir. İbadetlerde niyetin saflaştırılması ve Allah (c.c.) rızası dışında bütün diğer düşünce ve beklentilerden arındırılması bir Müslüman için hayat boyu süren bir gayedir. İşte bu temiz ve samimi yöneliş ihlastır.

Kişinin ibadetle mükellef olması, ibadete güç yetirebilmesine bağlıdır. İslam hiç kimseyi gücünün yetmediği ibadetlerle sorumlu tutmamıştır. İslam’a göre akıl ve irade ibadetle mükellef olmanın şartlarıdır. Kişinin, akletme ve irade kabiliyetinin bulunmadığı uyku, baygınlık, delilik gibi durumlarda ibadet mükellefiyeti yoktur.

İbadetler farz, vacip ve nafile olmak üzere üç başlıkta sınıflandırılır. Farz ve vacip ibadetlerin yapılması zorunlu iken nafile ibadetler ise insanın tercihine bırakılmıştır. Fakat bir müminin hayatını ve kulluğunu güzelleştirdiği için nafile ibadetlerde bulunmak ayrıca önemlidir.

Salih amel, Allah’ın (c.c.) hoşnutluğunu kazanmak amacıyla yapılan her türlü güzel, doğru ve faydalı davranıştır. Yüce Allah, insanları iyilik yapmaya yönlendirmiş ve güzel davranışlarda bulunup salih amel işleyen kimseleri övmüştür.

İbadetler yalnızca Yüce Allah’ın emir ve yasaklarıyla belirlenmiştir ve kişilerin yorumlarına açık değildir. Dolayısıyla ibadetlerin geçerli olabilmesi için Kur’an ve sünnete uygun olması gerekir. Bu sebeple ibadetlerin yalnızca Allah’ın (c.c.) emrettiği ve Hz. Peygamberin açıklayıp gösterdiği tarzda yapılması esastır.

Sünnet, Kur’an-ı Kerim’le birlikte dinimizin temel kaynaklarındandır. Kur’an-ı Kerim’in doğru anlaşılabilmesinde sünnetin vazgeçilmez bir önemi vardır. Namaz, oruç, hac, zekât ve kurban gibi ibadetlerin nasıl yapılacağını Hz. Peygamber bizzat uygulayarak ashabına öğretmiştir. Bu uygulamalar, nesilden nesile aktarılarak bize kadar ulaşmıştır.

İnsan, kötü davranışları çoğu zaman yanlış olduğunu bildiği halde yapar. Bu, iradesinin zayıflığından kaynaklanır. İnsanın iradesini terbiye etmesi gerekir. Bu da ancak ibadetle mümkün olabilir. İbadetler insan iradesini kuvvetlendiren ve insanı ahlaki sorumluluklar konusunda daha duyarlı olmaya hazırlayan uygulamalardır.

İbadet eden kimsenin niyeti ibadeti yalnız Allah (c.c.) için yapmak olmalıdır. Allah’a (c.c.) inanan bir insan hiçbir şeyi O’na ortak koşmaz, ibadetlerini yalnızca O’nun için yapar, her türlü riyadan ve gösterişten uzak durur.

Kur’an-ı Kerim’in ikinci suresi olan Bakara suresinin 177. ayeti “birr ayeti” olarak isimlendirilir. Birr kavramı iman ve ibadet başta olmak üzere her türlü iyilik, ihsan, itaat ve doğruluk anlamlarına gelir.Hz. Peygamber, “Birr, ahlak güzelliğidir.” (Müslim, Birr, 14.) buyurarak bu kavramın her çeşit erdemi kapsadığını ifade etmiştir.

“Ey iman edenler! Allah’tan korkun ve doğrularla beraber olun.” (Tevbe suresi, 119. ayet.)

Din, toplumun birlik ve beraberliğini kuvvetlendiren en önemli unsurdur. Dinin yardımlaşma ve dayanışmayı öğütleyen hükümleri toplum hayatı için vazgeçilmezdir.

“Ey iman edenler! Allah’a, Peygamberine, Peygamberine indirdiği kitaba ve daha önce indirdiği kitaba iman edin. Kim Allah’ı, meleklerini, kitaplarını, peygamberlerini ve ahiret gününü inkâr ederse, derin bir sapıklığa düşmüş olur.” (Nisâ suresi, 136. ayet.)