11. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı 2. Dönem 2. Yazılı Soruları Test Çöz 2023

Sabah erkendi. Dürbünler, kitaplar, kuş gözlemcileri, her şey ve herkes hazırdı. Bizi bekleyen otobüse binip hareket ettik. Sağımızda, solumuzda tepeler birbiri ardına, sanki sonu hiç gelmeyecek gibi diziliydi. Birer birer hepsini çıktık ve indik. Nihayetinde birine daha tırmandığımızda otobüs yavaşlayıp durdu. Ön camdan bakınca onu gördüm.

Yazarın konuyu işlerken kendini ön plana aldığı “ben” eksenli röportajlara ........... denir.

Kelime olarak “toplamak, getirmek” anlamına gelen .................... , gazetecilerin ele aldığı konuyu gezip görme, belgelere dayandırma, fotoğraflarla belgeleme gibi yöntemlere başvurularak anlattığı yazı türüdür.

Akşam ile ikindinin arası... Dağların tepeleri ışıklı ama koyaklar gitgide kararıyor. Koyu gölgeler basmış. Karanlık çöktü çökecek. Gün doğusundan, çayın büyük bir çağıltıyla indiği koyaktan poyrazımsı bir yel esiyor. Hoş bir yel... Bazen duruyor, iyicene duruyor. Bir zaman sonra fırtınalar koparır gibi hızlanıyor. Uzun çam ağaçlarında, serviye benzeyen ardıçlarda uğultular... Uğultular, karanlık bastıkça artıyor.

Türk edebiyatında ilk mülakat örnekleri döneminin ünlü sanatçılarıyla yaptığı görüşmeleri çeşitli dergi ve gazetelerde yayımlayan .................. tarafından verilmiştir. Yazarın 1918 yılında yayımlanan “Diyorlar ki” adlı eseri “Edebî Ziyaretler ve Mülakatlar” başlıklı yazılarının kitap hâline getirilmiş şeklidir.

Herhangi bir konu üzerinde sanat, edebiyat, spor, siyaset, bilim gibi alanlarda ün yapmış kişilerle yapılan görüşme ve konuşmalara ............. denir. Bu yazı türünde söyleşmeye bağlı anlatımdan yararlanılır. Asıl amaç bilgi vermek olduğundan dil genelde göndergesel işlevde kullanılır. Üzerinde konuşulan konu, toplumun ilgisini çekecek türde olur.

1. Anlatımın sade ve açık olmasına dikkat edilir.
2. Sorulacak sorular önceden belirlenir.
3. Kişinin konuşmaları yazar tarafından yorumlanarak aktarılır.

Bir edebiyat âlemi var mı bizde? Edebiyatçılarımız yok demiyorum, olmaz olur mu? İşte şairler, hikâyeciler, denemeciler. Ara sıra eleştiriye özenenler de görülüyor. Edebiyatçılarımız var, edebiyat âlemimiz yok. Edebiyatçılarımız birbirlerini bilmiyor, bilmek istemiyor, bilmeyi gerekli bulmuyor da onun için. Hepsi de kendi içine büzülmüş, bir kendilerini düşünüyorlar, gözleri bir kendilerine dikili.

Karacaoğlan’ı ben de severim, Pir Sultan Abdal’ı ben de severim ama onları yükseltmek için Fuzuli’nin, Baki’nin Nedim’in, Şeyh Galip’in hatta Enderunlu Vâsıf’ın alçaltılmasına, kötülenmesine dayanamam. Karacaoğlan da büyük şairdir, Fuzuli de büyük şairdir. Bak ne diyorsun: “Halk edebiyatının ruhu samimiliktir.”

Bir roman, bir şiir niçin yazılır? Niçin okunur? Siz bana onu söyler misiniz? Sanat eserleri bir şey öğrenmek için mi, fayda için mi okunur? Bir şey öğretebilir, belki bir faydası olur. Ama siz bir romanı yahut bir şiir kitabını açtığınız zaman önce fayda mı düşünürsünüz? Önce zevklerinizi düşünmez misiniz?

Fransız klasik trajedisinin usta isimlerindendir. Trajedilerinde ahlaki ve dinî değerler hâkimdir, akıl ve erdem ön plandadır. Üç birlik kuralına sıkı sıkıya bağlıdır. Eserlerinde dili şiirsel biçimde kullanan sanatçı, kahramanlarını gerçekçi bir şekilde kurgulamıştır. Andromak, Berenis, Bayazıt, Esther, Phaidra, Büyük İskender yazarın başlıca eserleridir.

Sanatçının, anlayamadığını anlatma çabasındaki paradoksa değinen çok olmuştur. Christopher Fry “Şiir, insanın kendi şaşkınlığını dile getirmesinde bir araçtır.” diyor. E. A. Robinson da şiiri, “anlatılamayacak şeyi anlatma çabası” olarak nitelendiriyor. Şair ve şiirli oyun yazarı Shakespeare’in sanatı bu tanımlamalara eşi az bulunur bir örnek oluşturuyor. İnsanı ve yaşamı anlayamayan Shakespeare, anlamadığı şeyleri de sanatının tılsımlı aynasında bize gösteriyor. Eserlerinde anlatılamazı, anlatılamadığı için sınırsız olanı, sınırsız olduğu için bizlerdeki sanatçı potansiyelini sonsuza dek uyarma olasılığı en yüksek olanı dile getiriyor.